اولین چیزی که نگاه هر بازدیدکننده‌ای را هنگام ورود به بنای سنگین «ویلا باتر» به خود جلب می‌کند، منظره‌ی خیره‌کننده‌ی آن است. این پروژه درست در لبه‌ی یک صخره‌ی ۲۰ متری مشرف به اقیانوس قرار دارد.
اما آن‌چه در طراحی و برنامه‌ریزی پروژه نقش مهم‌تری داشت، بیش از منظره‌ی دریا، جنگل زیبایی بود که خانه در دل آن جای گرفته است.
آفتاب که از لابه‌لای برگ‌ها بازی می‌کند، عطر شکوفه‌های آقطی، درختان کاج که با تمام نقص‌های طبیعی‌شان بی‌نقص به نظر می‌رسند، و زمین و تنه‌های پوشیده از پیچک... همگی یادآور یک جنگل جادویی هستند.

ادغام با طبیعت: طراحی خانه به گونه‌ای است که مرز بین داخل و خارج محو می‌شود؛ پنجره‌های سرتاسری و مواد طبیعی مانند چوب و سنگ، فضای داخلی را با محیط اطراف پیوند می‌دهند

مواد باکیفیت: استفاده از چوب بلوط، شیشه، بتن و مس در نما، همراه با روش خاص پرداخت با سیمان، ظاهر بافت‌دار و حس سنگینی را پدید آورده .

ریتم ساختاری: فرم بنا به جای ساختار مستطیلی ساده، بر اساس عملکرد و فضاها شکل می‌گیرد؛ خطوط عمودی و افقی منظمی ایجاد می‌شود .

رابطه با تاریخ: باقی‌مانده دیوارهای سنگی قدیمی در سایت حفظ شده‌اند تا پیوند معمارانه‌ای میان گذشته و امروز برقرار شود؛ این تعامل، روح ویژه‌ای به پروژه داده .

لمس‌های خاص: رنگ‌های سورمه‌ای براق در بخشی از نما تضاد ظریفی با مواد سنگی و طبیعی ایجاد کرده‌اند، و حس مدرن و در عین حال صمیمی را القا می‌کند .