ساختمان‌های بروتالیست یکی از اجزای مهم هویت معماری واشنگتن دی‌سی هستند. در نمایشگاه جدید موزه ملی ساختمان با عنوان «بروتالیسم در پایتخت»، این هویت عمیق‌تر مورد بررسی قرار می‌گیرد. این نمایشگاه که با همکاری موزه هنر جنوبی یوتا (SUMA) برگزار شده است، بزرگ‌ترین نمایشگاه معماری بروتالیست در واشنگتن دی‌سی تاکنون به شمار می‌رود و تا ۱۷ فوریه ۲۰۲۵ ادامه دارد.
این نمایشگاه تاریخ، وضعیت فعلی و آینده معماری بروتالیست را بررسی می‌کند و بر روی هفت ساختمان جنجالی و سیستم مترو منطقه واشنگتن تمرکز دارد. این نمایشگاه شامل اسناد آرشیوی، نقشه‌ها، مدل‌های معماری و عکس‌های معاصر است که به بررسی ریشه‌های جنبش بروتالیسم در پایتخت آمریکا در دوران جنگ سرد می‌پردازد. همچنین، طراحی‌های مفهومی بازسازی این ساختمان‌ها توسط استودیوهای برجسته معماری از جمله استودیو گنگ، بروکس + اسکارپا، دیلر اسکوفیدیو + رنفرو، و BLDUS به نمایش گذاشته شده است.
این نمایشگاه به هفت ساختمان در منطقه واشنگتن می‌پردازد، از جمله ساختمان فدرال رابرت سی. ویور، موزه و باغ مجسمه‌سازی هیرش‌هورن، ساختمان هامفری، کتابخانه لائینگر (دانشگاه جرج‌تاون)، ساختمان مرکزی FBI، ساختمان جیمز وی. فارستال، و ساختمان‌های یورام در میدان دوپونت. نمایشگاه «بررسی تاثیرات تاریخی، فرهنگی و ماندگار این معماری» را به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد.
بررسی آثار اجتماعی و اقتصادی معماری بروتالیسم
در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، معماری بروتالیست در واشنگتن دی‌سی بسیار رایج بود و طی این دوره، نقاط عطفی همچون ساختمان ویور از مارسل بروئر، میدان لنفانت از آی. ام. پی، و بزرگراه ۳۹۵ ساخته شدند. این نوع معماری به‌عنوان یک راه‌حل اقتصادی برای پروژه‌های بازسازی شهری فدرال دیده می‌شد. اما این نمایشگاه به مسائل دیگری همچون جابه‌جایی هزاران ساکن و کسب‌وکار، عمدتاً از جوامع آفریقایی‌آمریکایی و مهاجر، نیز می‌پردازد. «بروتالیسم در پایتخت» تلاش می‌کند تا با استفاده از مواد آرشیوی، ابعاد اجتماعی و اقتصادی این معماری را آشکار کند.
چالش‌ها و آینده معماری بروتالیست
بر اساس این نمایشگاه، بسیاری از ساختمان‌های بروتالیست در سطح جهان با نارضایتی عمومی روبه‌رو هستند و به‌عنوان ساختمان‌های «زشت» شناخته می‌شوند. بااین‌حال، به‌تدریج ارزش فرهنگی آن‌ها شناخته می‌شود و تلاش‌هایی برای حفظ آن‌ها صورت می‌گیرد. این نمایشگاه گزینه‌های پیش روی این ساختمان‌ها، از بازسازی تا تخریب، و چالش‌های مرتبط با این تصمیمات را بررسی می‌کند.
تحول در گفت‌وگو درباره معماری مدرن
اگرچه معماری مدرن معمولاً به‌عنوان میراث در نظر گرفته نمی‌شود، اما اخیراً درک عمومی نسبت به اهمیت فرهنگی آن تغییر کرده است. در همین راستا، استودیوی Heatherwick طراحی پروژه بازسازی یک سالن نمایش ۱۳۸ ساله را ارائه کرده و شرکت Skidmore, Owings & Merrill (SOM) نیز مرمت ساختمان مدرن Lever House در نیویورک را تکمیل کرده است. در مقابل، برخی ساختمان‌ها با خطر تخریب مواجه هستند، از جمله استادیوم نمادین سردار ولابهبای پاتل در احمدآباد هند که به‌تازگی اعلام شد تخریب خواهد شد.
